Een herrieschopper is de mens, het spijt me om het te moeten zeggen. Maar volgens mij ligt daar toch een aardige kern van waarheid in. Ons soort, de homo sapiens, vindt zichzelf heel wat, maar hoe lang lopen we nu eigenlijk hier pas op deze aardbol rond?! In een eerdere blog vertelde ik al dat de aarde zo’n 4,5 miljard jaar oud is, waarvan wij, de zogenaamde moderne mens, zo’n 300.000 jaar nu mee hebben gemaakt.
Met die kanttekening dat de eerste beschaving pas rond 4500 voor Christus ontstond. De Sumerische beschaving in de zogeheten vruchtbare sikkel. Een gebied in het Midden-Oosten waar rond 10.000 voor Christus de landbouw werd uitgevonden. Dus lieve mensen, we zijn nog absolute broekies op deze aardbol. En een herrieschopper dat de mens is!
In die ‘paar’ jaren dat wij het nu min of meer voor het zeggen denken te hebben op deze planeet, hebben we er toch een flinke bende van weten te maken. Natuurlijk, er is vooruitgang geboekt. Op het gebied van alles, je kunt zo gek niet bedenken, de denkende mens heeft niet stilgezeten. Maar heeft het ook geleid tot een betere aardbol? Tot een planeet waar we in evenwicht zijn met elkaar en met de natuur?
Zeker de laatste eeuwen hebben een ongekende vooruitgang laten zien. De wereldbevolking is mede daardoor na 1900 explosief gegroeid. De wereld is ook steeds meer 1 geheel geworden. Er kan gereisd worden naar praktisch alle landen ter wereld in zeer kort tijdsbestek. Het internet heeft ervoor gezorgd dat we over de gehele wereld met 1 muisklik contact kunnen leggen met elkaar.
Maar bijvoorbeeld ook financieel zijn de landen in de wereld steeds meer met elkaar verbonden. Sinds de start van de eerste industriële revolutie, rond 1780, heeft het begrip economie deze aardbol bijna volledig verzwolgen. Zowel letterlijk als figuurlijk. In ieder land draait het tegenwoordig om de economie, meer dan ooit.
Bijna ieder land is ook, wat betreft economie, wel afhankelijk van andere landen op de wereld. Niet voor niets spreken we over een wereldeconomie. Dat heeft veel landen een hoop welvaart gebracht, maar heeft ook een hoop gekost. Want wat voor economisch systeem je ook gebruikt, de bedoeling is toch meestentijds dat er ieder jaar weer meer winst wordt gegenereerd.
Dit alles heeft toch tot een aardige roofbouw op de natuurlijke hulpbronnen op de aarde geleid. Dan druk ik me nog mild uit. We wonen de aarde zo langzamerhand compleet uit, zo kun je het ook stellen. De manier waarop de mens leeft, vernietigt ook de natuur en tast het klimaat aan. We zijn op het punt gekomen, waarop het erop of eronder wordt, wat betreft leefbaarheid van deze planeet.
Dan heb ik het overigens over leefbaarheid voor ons, de moderne mens. De natuur kan wel zonder ons, maar wij kunnen niet zonder de natuur. Er is geen evenwicht meer tussen natuur en mens. Er zijn teveel mensen en iedereen wil teveel welvaart. Ieder land streeft naar een groeiende economie en wil niet achterblijven bij de andere landen. Leve de wereldeconomie…..
En zo kom ik langzamerhand tot de essentie van deze blog. Dat alles natuurlijk in het kader van de klimaattop die momenteel in Glasgow plaatsvindt. De zoveelste top, waar er ongetwijfeld weer mooie woorden zullen worden gesproken door de wereldleiders. Loze woorden, gevolgd door weinig daden. Daar komt dan de herrieschopper in de mens om de hoek kijken.
Hier komt voor mij dan ook het moment waarop ik me afvraag of de mens wel zoveel vooruitgang heeft geboekt. Want iedereen weet dat alles anders moet, niet morgen maar vandaag. Er zal een fundamenteel andere manier van leven moeten gaan plaatsvinden. Maar we staan erbij en kijken ernaar. Het is ieder voor zich, wel roepen dat het anders moet maar zelf niet rigoureus beginnen.
Ieder land denkt eerst aan zijn eigen economie en verwacht dat andere landen wel het voortouw nemen. De menselijke aard is dusdanig dat niemand wil ‘lijden’ voor een ander. Neem nu Nederland, de regering is voor een robuust klimaatbeleid, mits het haalbaar en betaalbaar blijft! Hebben we nog wel wat te eisen eigenlijk? Snap je dan werkelijk de essentie van het probleem wel?
En zo houdt de gehele mensheid zichzelf in gijzeling en stevenen we braaf af op onze eigen ondergang. Ik ben geen doemdenker, geen pessimist, maar ik vraag me zo langzamerhand wel af wat er eerst nog moet gebeuren voordat iedereen inziet dat dit probleem ons allemaal aangaat en wel nu. Wat dat betreft zijn we geen steek opgeschoten sinds de moderne mens zijn intrede deed.
Sterker nog, de eerste generaties wisten heel goed in harmonie met de aarde te leven. Men was zich zeer bewust van de kracht van het evenwicht tussen mens en natuur. Dit bewustzijn is de laatste eeuwen bijna totaal verloren gegaan. De natuur is maakbaar in onze ogen en volledig beschikbaar om verbruikt te mogen worden.
Er wordt voornamelijk gedacht aan de begrippen “winst” en “meer”. De welvaart eist een hoge prijs. Maar wat heb je aan welvaart als er straks geen aarde meer is, of beter nog, geen medemens meer om mee voort te planten, handel te drijven. Ik verwacht namelijk niet dat de aarde zelf verwoest wordt.
Nee, wij homo sapiens, letterlijk vertaald “de verstandige mens”, de herrieschopper, zijn bezig onszelf uit te roeien met ons gedrag. En dit gebeurt dan op staatsniveau, doordat alle landen het liefst hun economie zien groeien. Maar ook individueel zijn we hier verantwoordelijk voor. Want hoe fijn is het niet, ieder jaar een beetje meer?!
We zijn natuurlijk flink verwend door het begrip welvaart. Ieder jaar op vakantie met het vliegtuig, praktisch iedereen heeft een auto voor de deur staan. Gebruiksartikelen zijn meer en meer verbruiksartikelen geworden. Vroeger liet je bijvoorbeeld je tv nog repareren als ie kapot was, tegenwoordig koop je direct een nieuwe.
Als het koud is gaat de verwarming hoger in plaats van een dikkere trui aan te trekken. In de winter willen we aardbeien kunnen eten. Ik geef maar wat voorbeelden, op ieder vlak zijn we door en door verwend. En ik net zo goed hoor, denk nu niet dat ik een ‘heilig boontje’ ben. Ook ik vind het maar wat prettig dat deze luxe in mijn leven bestaat.
Ik verwen die meiden van mij net zo goed met luxeartikelen die misschien niet eens nodig zijn. Maar tegelijkertijd ben ik me er ook zeer van bewust dat dit niet een vanzelfsprekendheid is. Er zijn zaken waar ik absoluut bewust voor kies. Ik heb geen auto, ga niet met het vliegtuig. We proberen geen eten te verspillen, de kachel staat in dit huis niet op 21 graden.
Ik hoef niet ieder jaar het nieuwste model fototoestel, heb geen 10 paar schoenen. Waarom zou ik? Een mens kan toch maar 1 paar tegelijkertijd aan 🙂 Kleine dingetjes die, als we het maar allemaal zouden doen, al een hoop zouden kunnen schelen voor het klimaat. Stel je voor dat we dat allemaal wat bewuster gaan doen. Dat de mens los gaat komen van zijn verwachtingen op het gebied van altijd maar ‘meer’.
Als wij veel minder gaan consumeren als individu en sneller en langer tevreden zijn met datgene wat we wel hebben, zal de wereldeconomie vanzelf gaan krimpen. Met als gevolg dat de natuurlijke hulpbronnen minder worden belast. Het klimaat wordt weer minder belast doordat fabrieken veel minder hoeven te produceren en ga zo maar door. Maar ja, ik snap ook wel, makkelijk praten voor iemand uit het rijke Westen.
De derdewereldlanden die momenteel langzaam maar zeker opstoten in de vaart der volkeren, zullen terecht opmerken dat zij ook wel eens willen ‘proeven’ van het begrip welvaart. Daarom moeten juist wij, rijke westerlingen, het voortouw nemen op het gebied van veranderingen. Tenslotte hebben wij ook het meest en het langst geprofiteerd van het ‘uitwonen’ van de aarde.
Moeten wij meer naar minder in plaats van steeds naar meer 🙂 Zal de economie een veel minder prominente plaats in ons leven moeten gaan krijgen. Lastig en pijnlijk, maar wel zo eerlijk. Het kan zo niet langer en we kunnen zelf al beginnen. We hoeven niet te wachten totdat de overheid eindelijk eens zegt wat we moeten gaan doen.
We zullen de armere medemens op deze planeet ook meer moeten gunnen. De wereld echt als 1 wereld moeten gaan zien, zonder teveel ongelijkheid. Wij zullen financieel moeten inleveren, terwijl de armere mensen meer te besteden moeten krijgen. Het is toch ongelooflijk dat de 26 rijkste mensen ter wereld net zoveel bezitten als de armste helft van de wereld?!
Maar ja, kijk eens naar het coronavaccin. Dat geeft de burger niet al te veel moed op het gebied van solidariteit. De rijke landen hebben intussen de gehele bevolking kunnen laten inenten, daar wordt zelfs gesproken over een derde vaccinatie. Dit terwijl er genoeg arme landen zijn die ternauwernood weten hoe zo’n vaccin eruit ziet. Het zit blijkbaar toch in de genen gebakken van de mens, eerst ik dan jij 🙁
En toch zal een eerlijker verdeelde welvaart over deze aardbol leiden tot meer rust en een bundeling van de krachten. Zolang de 1 meer heeft dan de ander, zal er altijd afgunst bestaan en kun je nooit tot een wereldwijde verandering van de manier van leven komen. Tenminste, dat lijkt mij als leek zijnde. Dus waar wachten we nog op?
Ieder van ons is toch een homo sapiens, een verstandige mens?! Gaan we nu echt met z’n allen zitten toekijken hoe we in sneltreinvaart op het ravijn afstormen? Lieve mensen, er is geen alternatief. Er komt geen pilletje waarmee het klimaat beter wordt. Er bestaat geen magische toverspreuk waarmee de aarde in 1 klap weer gezond wordt.
We hebben er zelf zo’n puinhoop van gemaakt, herrieschopper die we zijn, dus we moeten het zelf ook opruimen. Niet morgen of overmorgen, maar NU!! En daar kunnen wij, welvaartsmensen, ook als individu een voorbeeldrol in vervullen. Laat de regeringsleiders van deze wereld het op mondiaal niveau regelen dat er een gelijke verdeling van de welvaart komt.
Laten wij in ons eigen leven beginnen met het drastisch verkleinen van de eigen ecologische voetafdruk! Leg niet alleen zonnepanelen op het dak en denk dan dat je klaar bent. Maar kijk ook naar je consumeer gedrag. Je hoeft niet iedere dag vlees, je kunt op je werk ook koffie uit een mok drinken in plaats van een wegwerpbekertje. Heb je werkelijk ieder jaar een nieuwe mobiel nodig?
Ga eens op de fiets in plaats van met de auto. Ik geef maar wat voorbeelden. Maar u begrijpt, er zijn duizenden voorbeelden te noemen van hoe de mens weer meer in evenwicht komt met de natuur. Als er maar genoeg mensen inzien dat vele beetjes een groot geheel gaan vormen, is het nog niet te laat. Maar laat is het, laten we daar duidelijk over zijn.
U merkt, dit soort onderwerpen ligt me nauw aan het hart. Ik wil hier niet prediken hoe het allemaal moet en doen voorkomen alsof ik het wel allemaal zo goed doe. Oh nee, zeker niet, maar ik hoop wel mensen ervan te kunnen doordringen hoe urgent deze onderwerpen zijn. Wat heet, het is van levensbehoud voor onze soort.
Ondanks al mijn zorgen en twijfels blijf ik een rasoptimist en wil ik niet anders dan geloven dat de mens op tijd tot inkeer komt. Dat ieder mens op aarde evenveel waard is en dat we samen moeten leven met de aarde, met de natuur. Alleen in een harmonieus evenwicht is er bestaansrecht voor de mens op deze planeet.
Laat ik deze blog afsluiten met een toepasselijke song, namelijk “Imagine” van John Lennon. Heb fijne weken en tot de volgende blog.
“You may say I’m a dreamer,
but I’m not the only one.
I hope someday you’ll join us,
and the world will be as one.
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en mis niets meer. Het is geheel vrijblijvend en uitschrijven kan altijd.
Mooie blog , René, die bijdraagt aan de bewustwording van de homo sapiens. Al zou er maar één iemand zijn, die door jouw woorden een beetje meer gaat nadenken over onze vernielzucht t.o.v. onze prachtige aarde, dan heeft je blog al zin gehad!
Als ik naar jouw prachtige foto’s kijk, in combinatie met je woorden, dan voel ik me zo dankbaar voor alle moois op deze aardbol.
Fijne weken gewenst!
Liefs Janny
We verbeteren maar met hele kleine druppeltjes. Zo verstandig zijn we dus niet en ben ik wel een doemdenker op dat gebied. Geld en macht blijft het belangrijkste.
Groetjes, Carla.