At Hodson Street – Here comes Spring (©2017)
Art of Dreaming
De tijd is mooi, de tijd is prachtig. De tijd laat je uitkijken naar, geeft je herinneringen, laat je dromen. Maar ook, de tijd is wreed en hard. Het zal je altijd brengen naar het punt waar het ooit begonnen is, namelijk het “grote niets”. Je kwam uit niets, je verdwijnt in niets.
De tijd wacht niet, kijkt niet eens om. Gaat verder, alsmaar verder. Ieder moment veranderend, ieder moment onveranderlijk. Niets kan de tijd tegenhouden, het meest machtige dat er bestaat. Letterlijk onaantastbaar, slechts te definiëren in nietszeggende woorden.
Voor nu (laten we het deze week leuk houden) wil ik me beperken tot één van de mooie kanten van tijd, namelijk het creëren van dimensionale dromen. Als ik voor mezelf spreek, kan ik wel stellen dat dromen een van mijn liefhebberijen is. Gebeurt het niet overdag, dan zeker wel ‘s nachts.
Art of Nature
Vooral deze nachtelijke dromen monden vaak uit in prachtige creaties. Wat ik toch al niet voorbij heb zien komen in de voorbije jaren…. Mede door het begrip ‘tijd’ in deze dromen, hebben ze een lengte, een geschiedenis. Hierdoor worden het complete verhalen.
Het leuke is dat diverse van deze verhalen gedurende de jaren regelmatig voorbij komen en steeds verder ingekleurd worden. Ook openbaren zich op dit soort momenten de wonderbaarlijkste decors, waarin het verhaal zich afspeelt.
Eindeloze gebouwen met beweegbare trappen en muren, aangestuurd door middel van raderen die geheel willekeurig bewegen en het verhaal op deze manier allerlei verrassende wendingen geven. Lange gangen vol deuren en niet verwachtte passages naar, in mijn geval dan, meestal een centraal punt.
Kasteel Cannenburgh
Eigenlijk zou het mogelijk moeten zijn om je dromen op te slaan en zichtbaar te maken voor anderen. Volgens mij was mijn roeping dan vast decorbouwer geweest!!
Grenzeloos en inspiratievol zijn deze dromen voor mij. Hoe vaak wordt ik wel niet wakker met een idee of, zoals ook Paul de Leeuw graag zingt, een wijsje in mijn hoofd. Grenzeloos zoals in de droom van afgelopen week waarin ik van Oost- naar West- Duitsland probeerde te komen.
Achtervolgd door allerlei bekenden uit mijn leven met wie ik aan diverse activiteiten moest deelnemen. Die, net op het moment dat ik de oversteek zou wagen, met mij in een, zelfverzonnen, pretpark diverse attracties wilden uitproberen.
Tsja, misschien frustrerend omdat ik op deze manier natuurlijk nooit voorbij die muur kwam, maar tegelijkertijd heel leuk omdat ik, omringd door dierbare vrienden, zonder enige kosten, urenlang vertoefde in de meest fantasierijke attracties.
Grote of Sint-Bavokerk
Heerlijk verhaal en prachtig nummer weer.