Afgelopen weekeinde heb ik met mijn oudste dochter de laatste twee scholen bezocht in het kader van de zoektocht naar een geschikte middelbare school voor haar. Ja, middelbaar, u leest het goed, wat ‘vliegt’ de tijd, voor mijn gevoel is ze net pas op deze aardbol!!!!
Zo ben je vaste bezoeker van de peuterzaal en zo ben je met dochterlief in een doolhof aan keuzes voor het voortgezet onderwijs terecht gekomen. Wat een mogelijkheden. Ik weet niet hoe het bij u vroeger ging, maar bij mij was de keuze direct duidelijk. Deze school is er en dat wordt hem ook, niks geen open dagen bezoeken, er was geen keus 🙂
Nu heb ik intussen zo’n 6 of 7 scholen bezocht, allemaal met de mooiste verhalen en meest exclusieve mogelijkheden om je vermeende talenten te ontwikkelen. Wil je tweetalig onderwijs, wil je topsport bedrijven, wil je je specialiseren in kunst, wil je je economische talent ontwikkelen, het ging maar door.
Mijn dochter moet nog beginnen, maar nu moet ze eigenlijk op 11-jarige leeftijd al weten wat haar talenten zijn, het leek wel een talentenjacht. En dan moet dat arme kind ook nog eens een lijstje met 5 scholen inleveren omdat er geloot kan worden. Ik heb met haar en haar leeftijdsgenootjes te doen hoor!!
Wat heerlijk dat wij niet zoveel keuzestress hadden. Gelukkig is het haar gelukt om zelf uit al die mogelijkheden een top 5 te destilleren, wat naar mijn idee al een topprestatie is!!
Maar ja, neemt niet weg dat kleine meisjes groot worden, het grote loslaten is nu toch wel zo’n beetje aangebroken. Zij is de toekomst en ik begin het verleden te vormen. Of ik wil of niet, wat in mijn tijd revolutionair en bijzonder leek, is voor haar oude meuk, een relikwie uit het verleden.
Dat merk ik nu al met bepaalde dingen en dat zal, naarmate zij zich verder ontwikkelt, ongetwijfeld steeds meer worden. De gangbare theorieën in mijn tijd zullen ongetwijfeld alweer voorbijgestreefd zijn door nieuwere hypothesen, die haar basis van kennis zullen gaan vormen.
Ook wat betreft materialisme is er natuurlijk veel veranderd. Zo’n 25 jaar geleden waren computers en internet nog helemaal niet zo gebruikelijk in het dagelijks leven, nu kwamen we diverse scholen tegen waarbij praktisch alles onderwezen werd met behulp van computer en internet. Niks geen studieboeken, googlen maar.
Alweer een poosje geleden had ik mijn dochter en een vriendje meegenomen naar het Teylersmuseum. Daar was een tijdelijke tentoonstelling over geluidsdragers. Oei, pijnlijk voor me, de elpee kenden de twee kinderen nog wel uit verhalen, maar cassettebandjes…!!
Ik heb ze een tijdje laten stuntelen met zo’n bandje en een cassetterecorder, maar ze kregen het niet voor elkaar om alles aan de praat te krijgen. Terwijl voor mijn gevoel de tijd van cassettebandjes nog niet eens zo heel ver achter me ligt…!!
Omgekeerd moet mijn dochter me nog steeds uitleggen hoe in de supermarkt zo’n zelfscanner werkt. Zelf vermijd ik die apparaten het liefst, maar ja, als dochterlief mee is, dan moet het wel op deze manier, dat begrijpt u wel, nieuwe tijden. Geef mij maar mijn praatje bij de caissière, vind ik veel gezelliger 🙂
Sowieso verliep mijn eerste kennismaking met zo’n scanapparaat nogal desastreus. Het zal zo’n twee jaar geleden zijn geweest dat ik op een zomerse dag boodschappen deed. Ik kon iets niet vinden en besloot het te vragen. Voor mij stond een man met één of ander futuristisch apparaat te richten op de vakken.
Dat kon niet missen, dat moest wel de bedrijfsleider zijn die de bestellingen opnam. Nou dat heb ik geweten, het was direct een voltreffer. Toen ik mijn vraag stelde, reageerde de man als door een adder gebeten. Of hij er soms uitzag als vakkenvuller, hoe ik het in mijn hoofd haalde om te denken dat hij hier werkte en ga zo maar door.
Na een aantal minuten was de man uitgeraasd en kon ik weer verder zoeken. Het was natuurlijk de bedrijfsleider niet maar een klant met zo’n zelfscanner, wist ik veel. Kon het trouwens niet voor me houden te vragen wat de man nu zo stak en waarom hij zich zo schaamde.
Bij mijn weten is er niets mis met het beroep vakkenvullen of, in zijn algemeenheid, het werken in een supermarkt. Wees blij dat deze medewerkers er zijn, anders hadden we zelf alles uit de vrachtwagen moeten tillen en uit de dozen moeten halen.
Deze opmerkingen bleken alleen maar meer olie op het vuur. De persoon had ongetwijfeld gewoon een slechte dag en ik maakte zijn humeur er niet beter op met mijn vragen. Misschien dat zijn razen tegen mij hem wel wat opluchtte, dan was het toch niet voor niets geweest, mijn luisterend oor!!
Ach ja, ook alweer zoiets, het lijkt wel of de mens in deze tijden steeds egocentrischer wordt, geen tijd meer heeft en/of permanent gestrest is. Misschien heb ik makkelijk praten, maar toch, haal eens diep adem en probeer ook van het leven te genieten. Het gaat allemaal al zo snel.
Naarmate je ouder wordt lijkt alles steeds sneller te gaan. Nu is dat ook wetenschappelijk wel bewezen dat door toedoen van allerlei psychologische en fysieke factoren dit ook klopt.
Toen ik jong was, nam ik wel eens een middag vrij van mijn werk. Ging dan thuis zitten en niets doen, alleen maar om te ervaren dat de tijd ook nog lang kon duren. Het klinkt raar, maar eerlijk waar.
Dat gevoel dat we ongetwijfeld allemaal kennen van dat we echt jong waren, zo’n beetje in de leeftijd van mijn dochters nu, wilde ik toen al af en toe terug ‘krijgen’. Het gevoel dat de dagen eindeloos zijn, zorgeloos, zonder moeten en onbeperkt houdbaar.
Daarom vind ik het ook wel lastig om te zien wat voor keuzes de kinderen tegenwoordig al moeten maken op zo’n jonge leeftijd. Laat ze toch nog even heerlijk genieten van deze fase, de fase waar je later met plezier op terugkijkt, als zijnde zorgeloos en eindeloos!!!!
Mijn hoop is in ieder geval dat mijn dochters later op zo’n periode kunnen terugblikken. Dat ze voldoende kind hebben kunnen zijn. Dat wij als ouders zijnde, ondanks alle eisen van deze tijd, ze daar de ruimte voor hebben kunnen geven. Want, zoals al reeds eerder gezegd, de tijd ‘vliegt’….!!!!
Als extraatje voor de trouwe lezers heb ik deze blog het nieuwe nummer “Promised Land” toegevoegd. Benieuwd wat jullie ervan vinden. De song is vers van de pers, afgelopen vrijdag in de kamer opgenomen en trouwens ook Live te beluisteren op zondag 11 maart 2018 !!
Rest mij tot slot het verzoek of men zich zou willen inschrijven voor de nieuwsbrief. Het kost een klein beetje moeite, maar het maakt voor mij duidelijk of dit hele gebeuren aanslaat. Er komen, waarvoor mijn grote dank, regelmatig leuke reacties op de blog, maar het blijft gissen naar het aantal geïnteresseerden voor deze site.
Het kost niets, enkel krijg je een melding wanneer er iets nieuws op de site is verschenen. Voor mij wordt, behalve via de gebruikelijke statistiekgegevens, zo duidelijker of de site ‘bestaansrecht’ heeft of niet. Voel je tot niets verplicht, het is alleen maar een vraag 🙂 Alvast mijn hartelijke dank!!!!
Tot de volgende blog!!!!
Groetjes, René
Schrijf je in voor de mailinglijst en mis niets meer!!!!
