De overgang, een woord met meerdere definities. Dat leek me voor deze blog nu eens een dankbaar onderwerp. Maar voor alle zekerheid wat duidelijker gespecificeerd, wil ik het nu hebben over een specifieke overgang. De overgang in het perspectief van het overgaan, de verandering van de ene situatie in een volgende. Het woord schoot me te binnen toen ik vrijdagavond laat de bus vanuit het ziekenhuis naar huis terug nam.
Partnerlief was helaas weer eens opgenomen. Ditmaal met hevige botpijnen. Wat kan een mens zich onmachtig voelen als je je partner zo ziet lijden. Een plotselinge, negatieve overgang in een week waarin we voorzichtig positief waren geworden. Zo ‘vier’ je een betere prognose en zo lig je weer languit in de goot. Ja, de overgang kent vele gezichten, zowel op fraaie als op minder fraaie wijze.
Uiteindelijk liet de overgang zich trouwens in dit geval op een mooiere manier gelden, toen bleek dat de pijnen veroorzaakt werden door het minder worden van de uitzaaiingen. De zo ontstane ruimtes veroorzaken namelijk een verzakking in de ruggenwervels. Dit moet weer met littekenweefsel ‘opgevuld’ worden. Weliswaar weer een karrenvracht aan extra medicijnen om de pijn te onderdrukken, maar wel met de toevoeging dat we voorzichtig zelfs aan een zomervakantie mogen gaan denken!!
“Waves keep rollin’ on, keep rollin’ on”
Pfff, leuk al die overgangen, maar het ‘sloopt’ een mens wel. Laat ik het maar liever hebben over wat prettiger overgangen. Zoals degene die ik altijd intens beleef na een hele dag in de natuur vertoeven om dan na 15 minuten fietsen wederom midden in het stadse leven te belanden. Binnen een kwartier vanuit de rust en ruimte in de natuur weer in de hectiek en stress van de grote stad. Een overgang waar ik telkens opnieuw van geniet.
Mij geeft het namelijk altijd een raar soort voldoening, een bevestiging dat ik voor die dag de juiste keuze heb gemaakt. Als ik dan al die auto’s langs me zie razen, gehaast op weg naar wat dan ook. Al die drukte bij de kruispunten en die gespannen blikken van de mensen. Ach, wat zou ik een aantal van deze mensen eens willen uitnodigen om mee te wandelen. Ze laten beseffen dat rust en ontspanning vlakbij hun ligt. Dat dat jachtige bestaan niet altijd leidt tot meer levensgeluk.
Als ik na zo’n heerlijke dag terugkom, heb ik het gevoel alsof zo’n dag voor twee telt. De tank is weer volledig gevuld met nieuwe energie. De overgang van rust naar drukte doet me ook telkens opnieuw beseffen dat het leven uit keuzes bestaat. Keuzes die een mens zelf maakt. Trek je toch eens los van al die torenhoge verwachtingen die de maatschappij van je lijkt te eisen. Neem genoegen met minder en geniet van het moment en de schoonheid rondom je. Het is dichterbij huis dan menigeen beseft.
The eyes of a dragonfly
Ach, het zal wel de aard van het beestje zijn, want toen ik een stuk jonger was kon ik ook al genieten van dit soort contemplatieve momenten. Als het weer eens laat was geworden tijdens het stappen in het weekeinde, kon je mij niet gelukkiger krijgen door de zon te zien opkomen en het stadse leven langzaam tot leven gewekt te zien worden. De overgang van nacht naar dag is zo fascinerend. Het besef dat op één aardbol diverse parallelle werelden bestaan is zo boeiend.
Op zo’n moment had ik het gevoel op één dag in 3 werelden te zijn geweest. Ja, ja wereldreiziger zonder ver van huis te gaan 🙂 Overdag het normale leven geleid, aan het werk en je best doen. ’s Avonds het nachtleven hebben ondergaan, een wereld met zijn eigen wetten en regels om vervolgens in ‘zondagsstand’ te observeren hoe de nieuwe wereld langzaam ontwaakt. Een nieuwe dag met nieuwe uitdagingen. Het gaf me altijd een gevoel van vrijheid.
Gaan slapen als de verstandige medemens opstaat. Door dit soms te doen en de overgang tussen nacht en dag op een andere manier te ervaren, ontstond bij mij het besef dat niets is zoals het lijkt. Ieder mens ervaart het leven op zijn manier en in zijn wereld. De nachtbraker bijvoorbeeld kijkt anders naar een stad en zijn mogelijkheden dan de dagmens. De stad krijgt op deze manier meer dimensies.
Overgang van dag naar nacht
Sowieso had ik vaak het idee dat mijn hersenen op een andere manier de wereld observeerden als ik dag en nacht eens omdraaide. En daar bedoel ik dan niet de invloed van alcohol mee, nee echt, juist ook op nuchtere wijze 🙂 ’s Nachts biedt mijn brein toch andere invalshoeken dan overdag. Ik moet overigens eerlijk zeggen dat het al heel wat jaren geleden is, dat ik de overgang tussen nacht en dag wel eens op deze wijze beleefde.
Ik word vast wat ouder want tegenwoordig zou ik er niet aan moeten denken om het nachtleven in te duiken of gewoon eens in de nacht wakker te blijven. Zodra de tien in de avondklok komt, wordt bij mij de slaapstand geactiveerd. Ik ‘ruik’ het bed en kan mijn verslaving aan lekker lezen onder de wol absoluut niet meer onderdrukken. Heerlijk en wee je gebeente, wie mij wakker probeert te houden 🙂
Ach, zomaar wat overgangen, fascinerend voor zo’n denker als ik. Er zijn zoveel overgangen als je er bewust bij stilstaat. Neem nu bijvoorbeeld de busrit naar huis waarmee ik deze blog begon. De bus was op dat late tijdstip nog druk gevuld. Het liefst zou ik op zo’n moment al die mensen willen vragen wat hun plannen zijn.
Gaan ze naar huis of naar het werk. Gaan ze uit of is er misschien nog iets anders?! Hoe beleven zij de overgang van die avond. Voor mij de overgang van een lange dag vol activiteiten naar het bed met leesboek. Wat voor overgang staat hun te wachten?!
Een laatste overgang die ik vandaag wil vermelden is er één waar mijn oudste dochter mee te maken heeft gehad. Dit is de overgang van de lagere school naar de middelbare school. Van de tijd van spelen naar de tijd van leren. Van de week begon ze erover toen ik haar welterusten kwam zeggen. Het viel haar op dat ze toch moe was, ondanks het feit dat ze aan spelen haast niet meer toekomt. Ze besefte terdege dat binnen een tijdsbestek van zo’n 3 maanden de transformatie van spelend kind naar studerend kind heeft plaatsgevonden.
Drie maanden voor zo’n rigoreuze overgang, het is me wat. Aangezien onze dame een vroege leerling is, is ze nog vrij jong. Ze mist het spelen ook echt. En dan nu vrijwel direct in het stramien van school, huiswerk en studie, slapen. Nauwelijks meer ruimte voor het spelende kind in haar. Daar wordt je inderdaad wel moe van, alleen op een andere manier. Een grote overgang voor haar met bijbehorende nieuwe consequenties.
Dynamiek
Ja, het leven gaat snel. Als je jong bent lijk je alle tijd te hebben, maar al vrij snel in het nog jonge leven kom je tot de ontdekking, mede door dit soort overgangen, dat de tijd begrensd is. Misschien nog wel meer dan je lief is. Bewustwording van overgangen, zomaar wat voorbeelden in deze blog. Het doel hiervan is te laten zien dat overgangen ook hun nut hebben. Het hoeft lang niet altijd negatief te zijn om te ervaren en het bewust ervaren van overgangen kan leiden tot meer voldoening in het leven.
Zo, genoeg overgangen voor deze week. Ik ben benieuwd welke overgangen u, als lezer, zijn bijgebleven of nog steeds intrigeren. Volgens mij kun je daar boeken vol mee schrijven. Ik zal u er niet meer mee lastig vallen, mijn zegje is gedaan 🙂 Een fijne week en tot de volgende blog.
Groetjes, René
Mochten deze blogs je bevallen, schrijf je dan in en mis niets meer.
Een gedachte over “De overgang kent vele gezichten”
Hoi René, wat naar dat Ellen weer in het ziekenhuis ligt met zoveel pijn. Raar dat haar pijn in dit geval positief opgevat mag worden en dat er iets is om de pijn te onderdrukken , ik hoop van harte dat jullie samen inderdaad de zomervakantie mogen hebben.
De rust van het wandelen heb ik vanmorgen met de hond weer ervaren. Op zondagmorgen is het zo heerlijk rustig overal, dat is echt genieten. Gelukkig hebben we hier ook wat parkjes in de buurt, zodat ik niet altijd ver weg hoef.
Voor jullie dochter is de overgang nogal groot en ook erg sneu dat een kind geen tijd heeft om te spelen naar behoefte.
Liefs, Carla.
“Waves keep rollin’ on, keep rollin’ on” 
The eyes of a dragonfly
Overgang van dag naar nacht 
Dynamiek
Hoi René, wat naar dat Ellen weer in het ziekenhuis ligt met zoveel pijn. Raar dat haar pijn in dit geval positief opgevat mag worden en dat er iets is om de pijn te onderdrukken , ik hoop van harte dat jullie samen inderdaad de zomervakantie mogen hebben.
De rust van het wandelen heb ik vanmorgen met de hond weer ervaren. Op zondagmorgen is het zo heerlijk rustig overal, dat is echt genieten. Gelukkig hebben we hier ook wat parkjes in de buurt, zodat ik niet altijd ver weg hoef.
Voor jullie dochter is de overgang nogal groot en ook erg sneu dat een kind geen tijd heeft om te spelen naar behoefte.
Liefs, Carla.