Thuiskomen….
In de dageraad verscholen, in het avondlicht gezocht.
Onbekende paden betreden, gedaan wat niet mocht.
Zo vaak verloren, de winst van het moment.
Om uiteindelijk toch te komen, op de plaats waar je bent.
Niet meer zijn of niet zijn, maar wezen, verkeren op het vasteland.
Niet langer compagnon der dwalenden, grip op het verstand.
Navigerend op intuïtie, ben ik gekomen waar ik moet zijn.
De fantasie zeker niet verloren, maar wel gesprongen van de trein.
De trein zonder bestemming, eeuwig rijdend zonder plan.
Ben ik thuisgekomen, gevonden de rust, waarin ik eindelijk mezelf wezen kan.
