2019 voorbij

2019 voorbij

Ik ben leeg, zo leeg.

Ik snak naar lucht, verse zuurstof.

Ik ben zo ontzettend klaar met 2019.

De ballon is leeg, het jaar voorbij.

Laat alsjeblieft 2020 beginnen.

Een nieuw jaar, nieuwe energie.

Ik laat je voorgoed achter in 2019.

Een jaar dat in mijn ziel gebeiteld staat.

Hier moest ik je loslaten, verder alleen.

Maar verbonden blijven wij voor eeuwig.

Wat er ook nog mag gebeuren in mijn verdere leven.

Jij bent er voor altijd bij, vergeten is onmogelijk.

Liefde is niet gebonden aan dimensies.

Het beweegt zich vrij en onafhankelijk. lees verder

Bal der Herinneringen

At Hodson Street – Release me ©2019

(Beluister de song door op het linkerpijltje te drukken 🙂 )

Bal der Herinneringen

Het bal der herinneringen is officieel geopend.

Het ‘feest’ kan losbarsten.

Tot nu toe leefde ik in een soort van vacuüm.

Maar vanaf dit moment zal iedere dag een dag van vergelijking worden.

Hoe ging het met je, wat deden we op deze dag een jaar geleden?

Waar waren de kinderen, hoe voelden we ons?

Allemaal vragen waar intussen een antwoord op te geven valt.

Allemaal herinneringen uit een afschuwelijke periode.

Een periode waarin trots, wanhoop, wilskracht en radeloosheid eendrachtig vochten om de eerste plaats. lees verder

Ik heb gedroomd vannacht

Ik heb gedroomd vannacht

Ik heb gedroomd vannacht.

Over jou.

Alle artsen stonden om je heen,

druk pratend en overleggend.

Maar niemand had door dat jij er stilletjes vandoor gleed.

Alleen ik.

Met de grootste moeite trachtte ik bij je te komen,

om je niet alleen te laten gaan.

Voor het eerst voelde ik hoe het was om mijn vrouw te verliezen.

Als partner zijnde, niet als persoon

die van alles moest regelen en moest doen.

Maar puur als geliefde van jou,

wij tweetjes samen, alleen wij.

Dat kwam aan, heel hard aan.

Rauw verdriet niet langer verdrukt door allerlei randzaken. lees verder

Ik weet niet wat ik wil

Ik weet niet wat ik wil

Ik zou willen schreeuwen, ik zou willen zwijgen.

Ik zou willen rennen, willen wegkruipen

in het donkerste holletje dat er maar bestaat.

Ik weet niet wat ik wil…..

Dat gevoel, dat continue gevoel verdwijnt maar niet.

Een schroeiende pijn, door mijn lijf, door mijn ziel.

Steeds intenser, uur na uur, dag na dag.

Natuurlijk verdraag ik het, ik klaag ook niet.

Vergeleken bij jouw geleden pijn is het niets.

Maar o, wat kan missen pijn doen.

En missen doe ik je, steeds meer.

Nu de rust langzaam wederkeert, lees verder

Leven voor Twee

Leven voor Twee

Ik leef nu voor twee,

of ik wil of niet.

Wat ik ook zeg, wat ik ook doe,

ik doe het ook voor jou.

Schuldig en verantwoordelijk,

waarom ben ik er nog wel en jij niet.

Iedere beweging die ik maak,

maar jij niet meer.

Ieder woord dat ik uitspreek,

is er één meer dan jij hebt mogen zeggen.

Of ik wil of niet,

ik leef nu voor twee.

Waar ben je?

Waar ben je?

Ik zag een kudde wilde paarden, zo mooi.

Eén van hen keek nadrukkelijk naar mij, was jij dat?

Zittend tussen de bomen, schuchter pronkend met het nieuwe blad,

vroeg ik mij af of jij misschien één van hen was.

Waar ben je? Ik mis je, wat een gat.

Ooit zal dat weer bedekt moeten worden met een laagje hoop, een laagje vertrouwen, maar hoe?

Je zit in mijn gedachten, je zit in iedere stap die ik maak.

Je zit in mijn ziel, je zit in ieder moment van mijn dag.

Ik huil zonder tranen, rivieren zijn inmiddels gevuld. lees verder

25-01-1968 —- 27-02-2019

Onmacht

Ik hoor je roepen, ik hoor je schreeuwen, ik hoor je smeken elk moment van de dag. Het maakt mijn gevoel van onmacht steeds groter.

Niets dat ik voor je kan doen. Ja, je pijn verlichten, je troosten, een beschermend woord. Maar redden kan ik je niet.

Het grote onvermijdelijke.

Al was ik de machtigste man op aarde, de rijkste van het heelal, maar redden kon ik je niet. En dat doet pijn, ongelooflijk veel pijn. Een werkelijkheid zo groot, dat het praktisch niet te bevatten is. lees verder