Kijk eens tussen mijn benen….

Soms maak je iets mee, waarvan je niet goed weet hoe je het moet plaatsen. Is het absurd, vreemd of misschien juist wel stoer, dapper en zelfverzekerd? Laatst was ik met mijn meiden aan het shoppen. De jongste had weer eens broeken nodig, leve de groeispurt van een puber!

Na een hele middag slenteren door de stad, kwamen we uiteindelijk bij een klein zaakje. Daar vond madame zowaar een paar broeken die ze wilde passen. Na haar in één van de drie aanwezige pashokjes te hebben geplaatst, ploften de oudste dochter en ik op een poef naast de kleedhokjes. Zo even rust voor opa.

Na een tijdje ging het gordijn van één van de andere hokjes open. Er verscheen een dame van mijn leeftijd, gehuld in een kort rokje. Kordaat liep ze op me af en kwam voor me staan. Op deze manier stond ze voor mij in het tegenlicht, maar blijkbaar was dat ook de bedoeling.

Ze moest zelf een beetje lachen en vroeg me toen: “kun je even tussen mijn benen kijken, schijnt deze rok erg door?!”. Terwijl mijn mond waarschijnlijk meters openviel van verbazing, hoorde ik naast mij een vreemd geluid.

Dochterlief, die enigszins verscholen naast mij op de poef zat, viel namelijk bijkans van de poef om de vraag. Ze proestte het uit, terwijl ze tegelijkertijd net als ik serieus probeerde te blijven.

Nadat ik mijn mond weer had weten te sluiten, antwoordde ik de vrouw naar beste eer en geweten (en aandachtig kijken), dat het doorschijnen wel meeviel. Ja, ik zag wel de silhouetten van haar benen, maar dat stoorde me niet zo 🙂

Vervolgens keken dochterlief en ik nogmaals even goed tussen haar benen en bevestigden wederom onze conclusies. Uiteindelijk besloot de dame er toch maar een kort, strak broekje erbij te kopen. Ze wist dan zeker dat de rok niet doorscheen. Waarschijnlijk glinsterden mijn ogen toch net iets teveel naar haar zin.

“Zo”, zei dochterlief, “zo gaat dat dus tegenwoordig pap”, nadat de vrouw vertrokken was. Tja, dat weet ik dus echt niet, daar ben ik nog niet uit. Ik, als eeuwige naïeveling, houd het er maar op dat het een serieuze vraag was. En dan vind ik het ook wel weer erg stoer van de dame 🙂