De nieuwe werkelijkheid valt niet altijd mee. Dat bleek de afgelopen week op diverse manieren. Denk bijvoorbeeld aan het zelf lesgeven aan de kinderen. Afgelopen donderdag was ik er wel even flink klaar mee. Gelukkig braken de feestdagen aan, dus hadden we allemaal de kans om tot rust te komen. Sowieso was die donderdag een dag waarop het allemaal eventjes niet wilde.
Ik zat er gewoon flink doorheen. Ik had nergens zin in, kwam tot niets, was sikkeneurig. Echt zo’n baaldag. Niets voor mij, want meestal ben ik wel lekker bezig. Ik miste Ellen ook enorm. De nieuwe werkelijkheid, een leven zonder partner, viel die dag niet mee. Zo maar weer eens een dag waarop je je maatje zo ontzettend mist. Het is al zo’n contactloze tijd, dat werd hiermee nog duidelijker. Niet even tegen iemand aanhangen, niet even iemand die het van je kan overnemen.
Hoe je je ook voelt, alles draait verder en alleen jij hebt het roer in handen. Dus schouders eronder en vroeg naar bed. Klagen heeft geen zin, al zou dat soms wel even lekker zijn. Het is niet anders en anderhalve meter is anderhalve meter. Dus niks ‘uithuilen’ tegen iemands schouder. Wat dat betreft bedacht ik laatst al dat we waarschijnlijk aan een nieuwe vorm van jaartellingen moeten gaan beginnen. Zo enorm bepalend is het virus dat nu over de wereld heerst.
Waar we al eeuwen spreken over ‘ v.C’. (voor Christus) en ‘n.C’. (na Christus), zou over een tijdje de nieuwe werkelijkheid misschien wel moeten worden ‘v.c’. (voor corona) en ‘n.c’. (na corona). Dezelfde afkortingen dus, maar wel van andere woorden geleend. Ben echt benieuwd of en wanneer er ooit nog een tijd komt dat alles weer wordt zoals het pas geleden nog was. Waarschijnlijk als er een vaccin beschikbaar is, maar dan nog vraag ik me af of alles weer helemaal wordt zoals het was.
Dat kan overigens in diverse situaties alleen maar positief uitwerken hoor, lijkt me. Daar heb ik het in vorige blogs al over gehad. Misschien een socialere samenleving, meer begrip voor elkaar, niet alles laten draaien om economie, zuinig zijn met natuur. Zo kan ik nog wel even doorgaan, dat zou nog eens een fraaie nieuwe werkelijkheid opleveren. Maar ja, de mens blijft een mens, dus ik ben bang…..
Ik sta wel versteld van de creativiteit die ons soort wezen in ene tentoonspreidt. Zo heeft de plaatselijke ijssalon snel een website gecreëerd, waarop je je bestelling kunt doorgeven. Vervolgens sturen zij jou bericht als het ijs klaar is, dit om drukte in de winkel te voorkomen. Best handig voor de klant ook, want die hoeft nu niet meer een uur in de rij te staan voordat ie aan de beurt is. Levert die nieuwe werkelijkheid nog voordelen op ook!! Of neem de verjaardag van mijn buurmeisje.
Het dametje werd 7, maar mocht het niet groots vieren. De oplossing kwam vanuit de familie door een optocht te organiseren. En zo trok er bij ons in de straat in ene op de verjaardagsmiddag een toeterende colonne met auto’s voorbij. Allemaal een keertje heen en weer terug. De pakjes werden netjes via het raampje aangereikt. Anderhalve meter is anderhalve meter 🙂 Dat was zo leuk om te zien en zo leuk opgelost door de volwassenen. Zo had het dametje toch een alternatieve verjaardag en, belangrijker nog, toch haar cadeautjes te pakken!!
Wij werden op de ochtend van Pasen creatief verrast. Niet door visite in huis, maar door een paasvoorstelling op de stoep. Twee ontzettend lieve vriendinnen hadden daar een mooi paastafereeltje gemaakt met behulp van een aantal attributen. Een bos bloemen, chocolade, een dansende paaseend, alles werd uit de kast getoverd om ons te verrassen. Zo ontzettend lief dames, dank jullie wel 🙂 Wat een ontzettend verrassende en leuke manier om samen Pasen te vieren.
De nieuwe werkelijkheid, maar creatief en spontaan benaderd. Wat wel als vanouds binnen dit gezin was, was het eieren zoeken. Hoe groot de meiden ook worden, eieren zoeken hoort bij Pasen. Al wekenlang waren de dames ongerust of ik niet vergeten was eieren te kopen. Natuurlijk niet en sterker nog, dit jaar had ik mezelf voorgenomen dat dit het eerste jaar zou worden waarop we alle eieren zouden terugvinden. Ieder jaar kunnen we namelijk één of meerdere eieren niet meer terugvinden, maar dit jaar zou alles anders worden.
Nou, u voelt hem al, ook dat bleef bij het oude, we missen er nog één 🙂 We hebben gezocht tot we een ons wogen, maar waarschijnlijk komt dit ei pas over 30 jaar tevoorschijn. Op een gegeven moment vroeg de oudste zelfs of ik het ei niet soms bij mama in de pot had gestopt. Ze wilde bijna het deksel al openen!! Nee, dat had ik natuurlijk niet, maar waar ie dan wel is?! Dezelfde ochtend werd ik door de jongste dochter overigens nog even vermanend toegesproken.
Nieuwe werkelijkheid of niet, sommige dingen mogen van haar niet veranderen. Hoe we er op kwamen weet ik niet meer, maar ze vertelde me nog eventjes duidelijk haar standpunt wat betreft vrouwen. Een nieuwe vriendin komt er niet in huis, want mama is mijn vriendin. Ik kon het wel op mijn buik schrijven, een ander, want die had dan vet pech. Ze had al een mama en had absoluut geen behoefte aan iemand anders die haar wel zou vertellen hoe het allemaal moest 🙂
Jammer voor mij dan, maar dat ik dat maar eventjes goed begreep. Tja, daar gaan de toekomstige aspiraties….. Nu schiet me wel plots te binnen dat we de avond ervoor een Walt Disney film hadden gekeken met z’n drietjes. Komen daar niet vaak boze stiefmoeders in voor?! Dat zal het wel wezen, die op het oog onschuldige kinderfilms, die mijn jongste volledig hebben geïndoctrineerd. Ik zal ze, voortaan kijken we alleen nog maar films zonder boze stiefmoeders!!
Ach, ze hoeft zich niet zoveel zorgen te maken. Ik geloof dat ik niet zo bezig ben met andere vrouwen. En ik kan me ook niet voorstellen dat vrouwen met zo’n lelijk, klein, vadsig, chagrijnig en altijd humeurig mannetje als ik bezig zijn!! (voor de insiders, mocht ik nog wat karakter- cq. uiterlijkkenmerken vergeten zijn te vermelden, mail ze gerust even aan mij door 🙂 )
Sowieso, het is, zoals mijn schoonzus opmerkte, ook niet de meest gunstige tijd om te gaan daten. Waar spreek je af, je moet anderhalve meter uit elkaars buurt blijven en ga zo maar door. Wij hadden vroeger het AIDS-tijdperk, maar daar kon je je nog enigszins voor beschermen. De huidige werkelijkheid, het corona-tijdperk is misschien nog wel veel lastiger. Je mag elkaar niet eens knuffelen, anderhalve meter van elkaar blijven, anders begint misschien wel de ellende.
Misschien wordt de nieuwe werkelijkheid wel dat een ieder die wil gaan daten, eerst 2 weken verplicht in quarantaine moet gaan!! Nou ja, voordat ik teveel doorsla in meligheid, nog even een serieus item om de blog mee af te sluiten. Want alle gekheid op een stokje, het is natuurlijk best wel een ellende momenteel. Het zit niet in de aard van de mens om bij een ander mens op afstand te blijven. En stel je voor dat je nu een partner hebt die ziek is.
Zoals in mijn omgeving iemand is, wiens vrouw in het ziekenhuis ligt, en met wie het niet al te goed gaat. Hij mag maximaal een half uur per dag bij zijn partner op bezoek, vanwege alle corona-maatregelen. Sowieso mag een patiënt in het ziekenhuis op dit moment maximaal 1 bezoeker per dag ontvangen. Een half uur bij je partner zijn, terwijl je het liefst er de gehele dag bent. Wat een onmachtig en frustrerend gevoel. Het gaat me door merg en been.
Allemaal logische maatregelen, maar zo tegen het gevoel, het geweten indruisend. Ja, de nieuwe werkelijkheid valt niet altijd mee. Maar lieve mensen, het is niet anders. We zullen het ermee moeten doen. Ik wens iedereen dan ook veel succes en sterkte met alles. Probeer de moed erin te houden, en probeer te blijven genieten van de kleine dingen.
Groetjes, René
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en mis niets meer. Het is geheel vrijblijvend en uitschrijven kan altijd.
Hallo René
Dank voor je brief die wij laatst mochten ontvangen van jou. En super bedankt voor de verassing die jij mee hebt gestuurd voor mijn kinderen.
En dank voor je At Hodsonstreet.
Ik vind het heel mooi wat en hoe je schrijft. Prachtige foto’s. En mooie muziek. Ik kan me herinneren dat ik ooit een cassette bandje had gekocht met een bandje waarin jij zat (heb ik niet meer). Maar dat was heel wat anders.
Ik hoop nog vaak je verhalen te kunnen lezen…En te genieten van de foto’s
Jij ook houd moet en geniet van je meiden. En de kleine dingen die eigenlijk veel meer zijn dan klein.
Groetjes Jolanda